Pozdrawiamy urodzinowo!
Pozdrawiamy ze świątyni dziwności, gabinetu metafizycznego świństwa tego przekładańca warstwy nadzienia z krótkich epoki nienormalnej jakiejś pogardy i wstrętu, już na granicy lekkiego bzika. Z harmonii absolutnej doskonałości obejmującej psychicznymi nogami cały świat. Jesteśmy szczęśliwi że jesteśmy artystami. Jeszcze jako tako można przeżyć w ten sposób tę naszą nieszczęsną epokę!
Pozdrawiamy!
The Krasnals
Film „UMARŁA KLASA/KONCERT MALARSKI” składa się z trzech rozdziałów:
- CHAPTER 1 : Zapytywałem, czy możliwy jest powrót mistrza, powrót Orfeusza.
- CHAPTER 2: Wgrzdągiel WZdiki wżdaki wżdąkha, Wżdąkiel ja pizdeipizde wrzdykirzda wrzdągha wykyrzdrucha wygiwygrzdruchawywyrzde.
czyli: pracownia artysty jako intymna przestrzeń, w której zdarzyć się może to, co nie może mieć już miejsca w życiu realnym.
- CHAPTER 3: Idealnie / Ambalage / Interferrum
czyli: wartości ducha ludzkiego
Należało i należy nieustannie
c h r o n i ć
o p a k o w a ć!
Zachować!
 |
| - CHAPTER 1 : Zapytywałem, czy możliwy jest powrót mistrza, powrót Orfeusza. |
 |
| - CHAPTER 2: Wgrzdągiel WZdiki wżdaki wżdąkha, Wżdąkiel ja pizdeipizde
wrzdykirzda wrzdągha wykyrzdrucha wygiwygrzdruchawywyrzde. czyli: pracownia artysty jako intymna przestrzeń, w której zdarzyć się może to, co nie może mieć już miejsca w życiu realnym. |
 |
| - CHAPTER 3: Idealnie / Ambalage / Interferrum czyli: wartości ducha ludzkiego Należało i należy nieustannie c h r o n i ć o p a k o w a ć! Zachować! |
.
Kończąc siódmy rok naszej działalności, pozostajemy pod wpływem refleksji rozmyśleń i inspiracji związanych z Tadeuszem Kantorem.
Są to przede wszystkim rozważania na temat artyzmu, sprawy natchnienia, kluczowych treści i wartości w sztuce. Cykl GoodFellas który powstaje będąc efektem tych rozważań, to przede wszystkim portrety mistrzów, portrety szaleńców, którym udało się po części dzięki swym niepowtarzalnym przymiotom wycisnąć esencję geniuszu. Geniusz ów krąży w kulturze w postaci ich dzieł, jednak nas pociągają przede wszystkim twarze, portrety, które są tym bezpośrednim, intuicyjnym łącznikiem – z szaleńczym wręcz indywidualizmem, z gatunkiem będącym na wyginięciu.
Ostatnim, najnowszym olśnieniem, w którym nadal trwamy, to przekaz Kantora, zwłaszcza ten trafiający w nasze rozważania. Na temat indywidualizmu, wartości – które pakuje chcąc ochronić przed kulturą masową, na temat drogi, śladów, pamięci, zagubionych wartości których strzępy w zniekształconej formie wyławia niestrudzenie. I tak trwa w archetypie Orfeusza, dla którego Euredyka pozostaje ideałem w pamięci, nieustającym, masochistycznym wręcz natchnieniem, bądź to czystą sztuką, z której obróbki tworzy dzieła sztuki. I w ten sposób odnajdujemy drogę Orfeusza, być może prawzoru artysty, gdzie w kolejnym etapie, symboliczny Kantor z Orfeusza przechodzi w stan Euredyki. On jak i inni geniusze, jest dla nas fascynującym śladem z pamięci, i nie będąc w stanie odwzorować go, jego myśli i przekazu w stanie nienaruszonym, łowimy zniekształcone okruchy – ale może to i lepiej – aby rozpoznana w całości Euredyka nie wypaliła się i nie znikła. W pracowni, będąc zamkniętymi, w otoczeniu ścian przepełnionych portretami, zbieramy istotę przekazu z tych wszystkich szalonych twarzy, przeszywającego wzroku. Nasze obsesyjne malowanie portretów, wychwytywanie cytatów, tych które trafiają do naszej wizji, są nieudolnymi powtórzeniami, ale zlepione ze ‘starego materiału’ tworzą aktualną opowieść o artyście – na nowo wizję indywidualną, dużo autentyczniejszą niż bazującą na pseudoartyzmie wplątanym w instytucjonalne, lobbystyczne, rynkowe układy dzisiejszego świata sztuki, gdzie rola artysty staje się podrzędna, a on sam skurcza się do potulnego usługodawcy i wyrobnika zleceń kuratorskich.
To w skrócie zalążek tematu, mało poprawnego i niezbyt modnego w dzisiejszych czasach sztuki społecznie zaangażowanej, ale nijak nie możemy się oprzeć by nie podążać właśnie tym kierunku.
Pozdrawiamy!
The Krasnals
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz